ช่วงโควิดแบบนี้มีโอกาสได้เห็นคู่รักหลายคู่เลิกลากันไป สังเกตได้จากการที่ต้องแยกกันใช้ชีวิต วิถีชีวิตที่ต้องปรับเพื่อรับมือกับโรคร้ายทำให้วิถีชีวิตแบบที่เคยเป็นต้องปรับเปลี่ยนกันไป ความรักที่จากไปนั้นมันจะเป็นเพียงเพราะโควิดหรือเป็นเพียงเพราะเวลากันนะ
คงเคยได้ยินสูตรเวลาความรักกันมาบ้าง 3 ปี 5 ปี 7 ปี เลขอาถรรพ์ของการเลิกลา มันคงเป็นช่วงเวลาที่อิ่มตัว เป็นช่วงเวลาที่ใครสักคนเริ่มมีเป้าหมายที่แตกต่างออกไป การจะครองคู่ต่อไปคงเป็นเรื่องของอนาคตว่าภาพที่มองยังเป็นภาพเดียวกันอยู่ไหม คนหนึ่งอยากก้าวไปสู่อนาคตส่วนอีกคนยังคงสนุกอยู่กับปัจจุบัน เมื่อปลายทางมันต่างกันก็คงต้องแยกย้ายไปตามทางใครทางมัน
แต่การเลิกลานั้นมักจะมีใครสักคนเจ็บกว่าเสมอ คนที่ยังไม่ทันรู้ตัว คนที่ยังใช้ชีวิตปกติ คนที่วันนี้รักยังไงพรุ่งนี้ก็ยังรักเหมือนเดิม ก็ต้องพบเจอกับข่าวร้าย อะไรจะเยียวยาเขาได้ คงมีแต่เพียงเวลาเท่านั้นที่จะพยุงเขาให้ลุกและก้าวเดินต่อไป
ส่วนคนที่เลือกจากไปมักจะเดินต่อไปอย่างมั่นใจ โดยไม่อยากเหลียวมองกลับหลัง เพราะกลัวที่จะฉุดรั้งตัวเองไว้ และคงผ่านการคิดวิเคราะห์มาสักระยะหนึ่งแล้ว เขาได้มีเวลาทำใจกับช่วงเวลานั้นแล้ว ก่อนตัดสินใจเลือกเดินออกไปในทางใหม่ที่หวังว่ามันจะดีต่อตัวเขาในวันนี้และวันข้างหน้า
สุดท้ายสิ่งที่เสียดายที่สุดคงเป็นเวลา บางคนได้เติบโต ได้เรียนรู้ อาจจะบอกว่าไม่เสียดายเวลาที่เคยได้รักกัน แต่จงเสียดายเถิด เวลาเป็นสิ่งเดียวที่ไม่สามารถเอาคืนกลับมาได้ บางคู่อายุอาจจะยังน้อย แต่บางคู่อายุอาจจะมากแล้ว เหลือไว้เพียงความทรงจำ
พยายามพูดคุยกันให้มาก รักษาความสัมพันธ์กันให้ดี ถ้าคิดว่าใช่แล้วก็ขอให้ได้แต่งงานกัน อย่าให้มันผ่านพ้นไปนานจนไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ เพราะเวลาไม่อาจคืนย้อนกลับมา
ผู้เขียน นายสนิม
เนื้อหาทั้งหมดถูกแต่งขึ้น ภาพประกอบไม่มีความเกี่ยวข้องกับเนื้อหาใดๆ
ขอขอบคุณบุคคลในภาพประกอบด้วยครับ